sensizliğin prangasında sürgüne giden çocukluğum
yarınlara hükümsüzce not verdi
oyun ile başlayan başlangıçların sonunda
tarumar olan yüreğim mahrum kaldı
bugünlerin eseri olan sen
gençliğimin ummasızca katilisin

Sevmek bir bahar sabahı pikniğe çıkarak kelebekleri azat etmeye bnzemez elbette...gerçekler daha farklı ve acıdır...Yüreğe kor düşmüşse...aşka giden yollarda elbette dikenler bitecekir...Ya gidilecektir bu yoldan...ya gidilecektir...O halde aşkın yüreği paramparça eden sihirli kadehinden içilecektir...Kalbin paramparça ellerinde OLACAKTIR...Ve ...bu hale getiren ortada yoktur...Bir teselli bir tebessüm beklersin...hoyrat rüzgar yanaklarına soğuk öpcüğünü kondurur...Uyuduğun alemden işte o an uyanırsın...Ortada sevgi de yoktur sevgilide...Seven kalplerin kaderi budur...Hiç sevip de vuslata eren var mıdır?...Yoktur...uzun süren evliliklerde sevgi bulamazsınız...mantık ve akıl vardır...Fakat aşk çoktan bir yerlere gitmiştir...öleyse ya sev ateşlere yan...ya da sevmeden bir hiç gibi yaşa...tercih senin...iki yol ortada....

Şiiriniz hüzünlü...elem kokmakta...belli ki sevgi sınırsız ve candan...fakat acılar daha çok...Tarih boyunca yaşanan benzeri büyük aşklar hep hüsranla bitmiştir...fakat sevginin gücüne inanan...teslimiyetle seven ürekler kahırlarını kabullenmişlerse bu şekilde mutlu olurlar...Kavuşmadan...koşulsuz ve beklentisiz severek...Bu ise sevginin en yüce... ve gıpta edilen en erdemli olanıdır...bu yüzden aşklarını içine gömen bu yolda feda-i can olanlar büyük mertebelere kavuşur...

Çok yazdım değerli kalem...hoşgörünüzle ...içli...nadide şiirinizi paylaşmaktan mutluyum...tebrikerimi gönderiyorum değerli şair...saygı ile...Entellektüel-41

sensizliğin girdabında kıvranırken
sözlerin kırpaç gibi yüreğimi biraz daha yaralıyordu
gidişinle aşk sessizliğe bürünmüştü
sessizlik ise;bir kayboluşun damla damla erimesiydi

mükemmel eser okudum,yazan yürege saglık saygılar.