Merhaba, sevgilerde gitmekle gelmek aşkın acı ve tatlı iki kutbudur...Birinde özlemlere su serpilirken...diğerinde umutlara kibrit çakılır...Gitmek sözcüğü pozitif de olsa hep hüzün kokar...Çünki gitmek,kopmak demektir bir nebze...yürekte bir hüzün...acıtan bir veda demektir...Aşk tılsımlı bir yaşam...içi sürprizlerle dolu...tatlı yanları bile acı ile kaplı...Acı belki de en güzel tatları aşkla vermekte...Bu yüzden sevmek dolu dolu yaşamaktır hayatı, bütün ızdıraplarına rağmen...her sevginin kendine özgü göz ağrıları vardır...Yağmur...gece...bir sahil...Yahutta bir ağacın altı...İşte bu mekanlar sevenlere göre yaşamın miladıdır...Bütün kapılar buraya çıkar...bütün özlemler burayı anlatır...Bütün yollar buraya gider...Bu mekan sihirli bir sevgi merkezidir...Şair de şiirindebu nostaljiyi dizelere dökmüş;

Gölgesinden bile sakındığım sevdam
Saklıyorum hayallerimizi o ağacın altında
Solgun yaprakları ıslatan yağmur
Gözlerimin nemi ile bütünleşirken
Solar oldu benliğim sensizliğinde

Şiirdeki yağmur...solan yapraklar ve göz yaşı sevginin duygusallığını öne çıkarmaktadır...Çünki bu üç imge de ızdırapların anahtarıdır...Yüreğin ne denli acı çektiğinin betimlemesi...Ve ardında yıkılan ümitlerin enkazı gizlidir seven gönülde..."Dal dal kırılan ümitlerim ..." derken...Sonra da ümitsizce sözlerin bittiği dizelere imza atlırı; "Tükensin yüreğim kapansın artık gözlerim..." Seven insan neden tükenmek ister ki? "Hayatta sevmeden başka çare,sevgiliden başka insan yoktur" duygusu bir nebze platonik kokmaktadır...Yahutta sevginin şiddetini vurgulamak adına uç söylemler edilmektedir...Her iki düşünce tarzında da kalbin aşk adına nelere katlanabileceği betimlenmektedir...Sevgi adına yola çıkıldığında en mutlu eden şey bolca hayallerdir...Bunların içinde güneşe gitmek...ateşlerde yanmak...yıldızları toplamak gibi olağan üstüleri de vardır...Ve bunları düşünmek seveni mutlu eder...Ancak bir süre sonra hayaller artık yetersiz gelmeye başlar şairin dilinde çaresizce;

Soğuk kış havasında istemiyorum hayallerde yaşamayı
O ağacın altında sensizliğe bürünmeyi
Bitsin bu dinmek bilmeyen acıların
Vuslata eremesse kapansın gözlerim

ve ...şair noktayı koyar kırık kanatlı bir kırlangıcın yere düştüğü gibi..."Vuslata eremesse kapansın gözlerim..."
...
Kurak topraklara umut ekmiştim
Arzularım, ümitlerim gidişinle tükendi

Arzu ve ümitler ne zaman tükenir bilinmez...Eğer dönülmeyen bir geminin limandan aldığı demirse umutlar...tükenme başlamıştır...Sevginin tükendiği yerde yaşama sevinci de bitmiş demektir...Sevgiler böyle veya öyle bir şekilde tükenir...Sevek budur işte...Mutluluktan ziyade elem...hicran...bedbahtlık ve tükeniş....

Nadide duyguların ironik bir üslupla dizeleri acıttığı şiirinizi ilgi ve buruk bir yürekle paylaştım...şair ve seslendiren kıvamında olduğunda hüzünler de yürekleri dinlendirirmiş....Çok tebriklerimi gönderiyorum....Sayı ve sevgi ile...Entellektüel-41