ATEŞİN FERYADI


Revan eder durur şebçerag suretim,
Bir boncuk daha eksildi abaküs beynimde,
Sohbeti yarım kaldı ağrılı kudretimin…
Her boncukta sekteye uğrayan sözlerimde,

Aşığın feryadı ve geç kalmış figanım…
Ey nazara gelen dilim, şikâyetin kime,
Kimedir benim kanlı ikazım…
Gecelerde şeb-i aruz, gecelerde tövbe…

Cibril-i Emin, Ram eyle içimin gözyaşını,
BEN Çocuk gönlümde her gün yetim kalırım,
Çiçek açar mı, dergâhın aşkıyla çorak kalpte?
Cezir-i mesnevi ateşiyle, ben her kuş sesinde yanarım?

Beyitleri çıkmazda kaldı hislerimin,
Duçar olan saflığım bozuldu güneşte,
Artık acımı yazamaz oldu kalemin,
Dede yolculuğum emeklerken sesinde…

Mumdan kalbim, senin ateşinle eridi…
Mercan oldu ellerim senin maviliğinde,
Ve tüm yıldızlar bir gecede silindi,
Işıksız kaldı ruhum, senin güneşinde…

Güzel ceza alır, kabristanda âşıklar
Gülistan penceresinde sen varsan eğer…
Durur kıbleye karşı küçük başlar,
Guguk kuşu misali her öttüğünde saatler

Ney sesiyle ben bir kor olurum,
Nağmelerde boğulur, aşk suyunda hayat bulurum,
Ben Yuzarsifin güzelliğinde hep seni bulurum,
Seninle savrulur, SESİNLE ateş olurum…