Eğilipte bak deseler kuşbakışı şu yaşamına,
Zordu hayat ölümde selam verirken kıyılarıma,
Sıratın ipleride gerilirken olsun dedim ,usulca,
Bir koşu atının nalında çivilemişler,
o koşarken yaşam akar kıyılarıma
sessizce..


Elimde uzun sopa, ne yaparım?,dengem bozulursa?
İçimde sesler bir dolu dünya,düşme diye tezahüratta,
Açtım gözlerimi ağırlaşan şu zavallı gözkapaklarımda,
Bir koşu atının nalına çivilemişler,
o koşarken yaşam akar kıyılarıma
sessizce..


Bazen köpürür nedametin sancıları denizimde,
Sus dedi bir ses,gevezeliğim son buldu dilimde,
Sersefil sözlerim bir yer arar en izbe köşesinde,
Bir koşu atının nallarına çivilemişler,
o koşarken yaşam akar kıyılarıma
sessizce..



Yüreğim tertemiz kanı arar soylu damarların içinde,
Dostoyevski’nin beyaz geceler kitabı doğrumu tezinde?
Kendi hayatımızı öldüren bizlermiyiz?yaşamadan içerinde,
Bir koşu atını nalına çiviemişken,
koş demişler yaşam aksın diye kıyılarıma..


Taki biter atımın nefesi ,
son olurken yaşam,
düşer elimden anlayın şu kalem,
yere yuvarlanırken sesi..




saliha hanım
yine kayıp sayfalrım işte