ÖZGÜRÜM ARTIK...
Ah.. ahh...!
Ne yitik sevdalara zehir etmişim, Boşuna ben bu gönlümü. Harcamışım; dünümü, bugünümü. Yola çıkıp, almışım elime hüznümü. Nasıl böylesine kör oluyor gözler, Sanki, müebbet yemiş mahkum gibi. Dört bir yanı çevrili, Baktığı yalnızca var tek penceresi. Zaman geçmiyor ki, Kendimi sana hapsettiğim bu odada. Çıkamıyorum, çarpıyorum her defasında duvarlara. İstemiyorum artık seni; Ne sağımda, ne de solumda... Gidebilirsin artık düşlerimden, Vazgeçtim ben, sonu olmayan bu bekleyişten. Bakmak anlamsızmış, senin pencereden, Özgürüm artık! Çünkü; çıkardım yüreğimden SEN’İ ben.05/2010 Nergiz Arslan |