Senem Ayşe

- H. Ali ÖZTURAN’a

Savaşın beşinci günü
Uçmağa vardı Ramazan
Saçaklardan buz sarkıyor
Bütün şehir toz-duman
Savaşın beşinci günü
Uçmağa vardı Ramazan

Duraklı’da
Ahşap bir evin ahırında
Toplandılar
Çocuklar-kızlar-kadınlar
Savaş devam ediyordu
Yüreklerde bir korku
Kimden-nasıl haber gelecek
Hiç kimse bilmiyordu

Bir sesle irkildi Senem Ayşe
Kocası savaşıyordu
Dalmıştı düşünceye
’Senem Ayşe-Senem Ayşe’
Seslenen komşusuydu
Bir şeyler söylüyor
Anlaşılmıyordu

Çağırdılar dışarı
Dışarda kalabalık vardı
Başından aşağı sanki
Kaynar sular döküldü
Kalkamadı ayağa
Bir anda yaşlanmış gibi
Beli büküldü
Yığıldı yere

Kilime sarılmış
Bir şehit vardı avluda
’Vurulan Ramazan mı?
Niçin bir başkası olmasın...’
Düşündüğünden utandı
Kilimden kan sızıyordu daha

’Açın’ diye bağırdı ’açın’
’Yüzünü görmek istiyorum açın’
Ramazan’ın yüzünü açtılar
İnanmak istemiyordu
Ramazan’ın vurulduğuna
Senem Ayşe kapandı
Üstüne Ramazan’ın
Ağladı-ağladı-ağladı
Kargışladı yağıyı
Sonra birden bire kalktı doğruldu
Kimse görmesin istiyordu
Gözyaşlarını
Sildi gözyaşlarını yeniyle

Dimdik durdu
Avlunun ortasında
Sanki on beş yaşların
Dinginliği vardı üzerinde
Dönerek avludakilere seslendi

’Kocam vurulduysa
Yerini ben alacağım
Abasını-yeleğini-poşusunu
Şalvarını tez bana getirin
Öcünü alacağım Ramazan’ımın
Yağıya kan kusturacağım
Susturacağım
Topun-pusatın-barutun gürültüsünü
Yağıyı ben pusturacağım’

Giysilerini-mavzerini
Aldı Ramazan’ın
Giyinmek için ahıra girdi
Kanlarını sildi mavzerin
Kokladı-okşadı-öptü önce
Giysileri-mavzeri
Ramazan’ın kokusu vardı
Sonra
Yeleğini-abasını giydi
Saçlarını topladı
Başına bir poşu sardı
Çekti kanlı şalvarı beline
Kuşandı fişekliği
Bu savaşta artık
o da vardı

Artık bir daha o ahırlara
Uğramadı Senem Ayşe
Kadınların saklandığı
Evlerin ahırlarında
Onun ne işi vardı
Cepheydi artık onun yeri
Cephede
Onunda bir yeri vardı

Topladı yiğitleri başına
Gündüz demedi
gece demedi
Öcünü aldı Ramazan’ın

Yağı gidinceye kadar
Savaş bitinceye kadar
Uğraştı-didindi
Hiç yüksünmedi
Ve hiç bir şey beklemedi
Kurtuluş’ta onunda
Karınca kararınca
Alınteri-emeği vardı

Savaşın beşinci günü
Uçmağa vardı Ramazan
Saçaklardan buz sarkıyor
Bütün şehir toz-duman
Savaşın beşinci günü
Uçmağa vardı Ramazan

Duraklı : Mahalle adı
Uçmağ : Cennet
Kargış: Kötü dua, beddua
Pusat : Silah

- Utku Türküleri (Maraş Destanı)
Türkocağı Yayını K.Maraş. Şubat/1998