YİNE GECE-YİNE HÜZÜN-YİNE SEN...
Yine gece
yine hüzün, saat gecenin sen vakti. geçiyorsun, bu şehrin akşamlarından.. her yanım karanlık. seslensem,sensizlik.. bütün ışıkları sönmüş bu kentin. Sen sevgili kandilime alev, yüreğime ışık ver.. sessizliğime ses düşür.. sensiz bu şiir, avuçlarımda pul pul dökülüyor. sen, yüreğimin tutuksuz mahkumu. sana sürgündeyim.. vurgun yemiş olsa da bu sevda baharı alıp götürsen de benden, sen,papatyaları ekiyorum gönlüme.. belki,dönersin diye.. bitmiyor sevgili sensizlik hiç bitmiyor... kimbilir, bu gece, yağmurlarda özenip ağlayacaklar bana... gitmeliyim artık.. seni sevmeyide almalıyım yanıma.... yine gece yine hüzün saat gecenin sen vakti... söyle sevgili... şimdi ben, adı ,sen olan yalnızlığı mı sevmeliyim..... gül tuzcu karaman |
kıvamında tatlı sert anlatımı
hoş bir paylaşım kutlarım
değerli şairi,