KENDİ KIYAMETİM KOPMUŞKEN...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Şuan 3 saattir ameliyathanede olan ve gözlerini umutla açmasını beklediğim Hatice’ye bu şiir...
Başımdan geçenlerin üzerinden geçerken Hatice, aklımdan geçti can yanmalarım... Duramadım bir, iki satır karaladım... //Uyan... Bırakma dünyanın elinden, e mi?// Tuttum yüreğimin son nefesini, Derin uykulardan uyan... Bak, bekliyorum... Elllerimin arasında deli başım, Gözlerimde kalmış, giderken son bakışın, Aramızda kaç duvar var kim bilir, Kaç kat ve kaç katman... Sen uyuyorsun, Ben görüyorum kabusları... //Sen uyuyorsun, ben tutuyorum yüreğinin elinden...// Çok zor beklemek, Umutla, umutsuzluğun nikahını tazelemek... :( Kendi kıyametim kopmuşken, İnsanların "sorun" dediği şeylere, Bakakalıyorum bu aralar, Gülüp geçemiyorum ama, İçimde bir acı, Göğsümde derin bir sızı var... Kaç kez deprem oldu bu gece, Kaç kez altında kaldım seninle bir bilsen, Başımdan geçti sanırken, Aynı kabusta başka bir kurban, Aynı masalda sevdiğim başka bir kahraman... Kendi kıyametim kopmuşken, İnsanların "sorun" dediği şeylere kızıyorum pervasızca... //Konuşmayın susun n’olur? Yada susmaktan daha değerli birşeyler söyleyin...// SNKY ... .. . |
Kaç kez altında kaldım seninle bir bilsen"
tebrik ederim çok güzel bir şiir olmuş..