Yarın doğacak olsaydım bu ülkede
yine isyanı seçerdim
niye niçin gibi sorular sormadan hayata
bir papatya gölgesinde
intikam duygusuyla parlardım
yaşam bir gölge
gökyüzünün maviliği arasında
hiçlik yok çengilerin ortasında
farkında olmak imkansız çinilere
neden mavi renk koyarlar
ve fonda bir aşk şarkısı çalarken
kin duymak ülkeye
oysa ki herşey kolay
herşey basit
yuvarlan sende umarsızca
ama olmuyor
olamazda sıradanlık
bizim fon müziğimiz isyan olmalı
ta damarlarımıza kadar isyan
belki yarın yeniden doğacağız
belki hiç batmamıştır güneş
kimbilir gerçekten açmıyordur papatya
ve filizler mutluluğa yeşerecektir birgün
oğlum hiçbir şeyden kin duyma
hele ülkenden medeniyetler beşiğinden
orası kutsaldır orası uludur
öğretisi bize aşılandı
aşılanmaya çalışıldı
ama yapamadılar olmadı
bu sefer ok geriye fırladı
yapacak hiç bişey yok
gelirse birgün yarınlar
yine isyanı seçerim
hemde hiç umursamadan
neden niçin sorusuna tenezzül etmeden
gecelerin masumluğunda teker teker uçarız
kendimizin içine
ve damarlarımıza isyanı kazırız.

Erhan-03.1999