Kabullenme
Seni ilk gördüğüm gün;
Nefesim kesildi önce hafiften, Ruhum okşandı her söyleminden, Hafif hafif sokuldun bedenimden, Aşkın taşıyordu gözlerinden. Seni bıraktığım gün; Bedenim titriyordu korkudan, Senden kaçtım haksızlığımdan, Kendime tek bir cevap bile bulamadan, Yarı yolda bıraktım aşkını anlamadan. Seni son gördüğüm gün; Hala yanıyor kalbim durmadan, Acım harlanıyor suskunluğundan, Bedenim defalarca af dilemek istiyor ruhundan, Ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak gibi geliyor bakışlarından. |