YALNIZLIĞIN EŞSİZ VATANI

Ruhumun enginlerinden
Bu gün aniden ölüyorken
Yaz yağmurlarının avuçlarında getirdiği,
Bir umut paresi;
Tutunamıyor bakışlarım,
Hüzünler düşlerimi kuytu bir köşeye çekmiş,
Mutlu hayallerle dolu tenime,
Acıları resmederken�

Parmak uçlarımın
Kırılmış parça pinçik olmuş izlerinde
Karanlıklar çöküyorken
Gözlerimin başucuna;
Bu gece hayata uzanamayan ümitlerimin kollarında
Ayrılık, beni silaha takılan kurşun misali
Kaleminin ucuna mürekkep yapıp,
Sıkıyor yarım kalmış cümlelere�

İzbe kederlerin,
Gülüşlerimin hafızasından sildiği
Son birkaç mutlulukta hafif hafif can veriyorken
Neşe dolu satırlarım,
Bileklerime dökülen harflerle;
Ben, ellerimde sönmüş hayatımın
Ucu yırtık kareleriyle birlikte
Ruhumda kalan ömrümün son saniyelerinde
Sürüyorum sensiz biçare olan hecelerimi,
Bakışlarımın sahilinde esen
Ürkütücü rüzgârların adımlarıyla,
Yalnızlığın eşsiz vatanına�
Barış Ünlü (Barney)

Başarılı bir şiir kutluyorum şairini kutluyorum şairini Yunus diyarından selamlar.