Yani ay artık eridi gitti, biz onun heykelini yaptık ve koyduk başucumuza, geçmiş olsun gibi.

Ölmek güzel olmalı, evet
İkarus yakalanınca güneşe
Doğudan düşer kuşlarım
Hangi şarkı vardı dilimizde tam
Ay ağlıyor
Mavi boyası akan şehrime


Kuşların oy, mavi, kumral!
Öyle iştahla doldu ki içime ay
Irmaklar koyverdi kendini
Düzen, ebedi özlem burada bekliyor şimdi
Şarkılar saçılıyor ayet, ayet
Yere ve göğe


Ben şimdi neyim
Bir duanın kalbi mi yoksa
Binlerce kez baktım ve gördüm renkleri yok
Zaman şairin hıçkırığı
Ve bir denizcinin kıyıya vuruşu
Ay kapkara dökülür mü hiç
Ellerim kâğıttan gemi
Irmakların da şarkısı yok


Yok... Irmakların da şarkısı yok şimdi
Sallanırlar mavi alevler gibi


Sen, deniz ötesi
Tanınmış koyların mırıltısı


Sabah uyanışlarımızı bir fırtına kutsadı!
Düşler küçük, gerçek, kar önünde
Boylu poslu bir güzel varlık
Binlerce kez baktık ve gördük


Geceyi bölenler
Hangi toprağın yeşiline sevdalı
Sisli havayı sever kurtlar
Bir de kanla çoğalmış suları


Ay harabelerde saklı
Başı yıldızlara küskün arya mı şimdi


Çocuk beyinlerinden daha dilsiz, sağır
Işık cüruflarını dökerler sonraya
Ve acılar içerler geceyi bölenler


Öyle ki;

Her yüzyıl saygınlaşır bu vaatler
Ama başı yıldızlara küskün ay bilinmez
Ilık, yeşil bir öğlen sonu gibi çoğalır oy


Öyle ki;

Bir dağın haykırışında
Rüzgâr dökülür eteklerime
Gözlerin mor benekli yaprak
Kar ölüsü kanatlar


Ay şimdi
Balmumu hikâyemizde












lacivertiğnedenlik / berFarJeyn