HER AHI BANA BIRAK..
Hangi yeşil kâfiydi, huzurumu temine?
Gözündeki yakamoz, canımdan eden tuzak.. Hangi beyaz masumdu, aşk varırken demine? ......Gökkuşağı istemem, varsın gün olmasın ak; ......Renklerimi al da git, siyahı bana bırak.. Kimse bilmez kaç ’keşke’, dudağımda can verdi; Kaç ’eyvallah’ dilimde, yersiz vuslata erdi; Sana ram olmalarım, hayır görünen şerdi; ......Bana çok gördüğün aşk, senden olmasın ırak; ......Sevincimi al da git, eyvahı bana bırak.. Kokun sinmiyor artık, yastığın kıyısına; Bir tutam sevda saldım, semanın kuyusuna; Emanet etsen bile, günün en koyusuna; ......Karanlık ağlatmıyor, gözlerim artık kurak; ......Geceleri al da git, sabahı bana bırak.. Cennet gözünde yoktu, kibrin değerdi arşa; ’Cehennemi kim görmüş’ , meylin yoktu telaşa; An ecele varınca, akıl düşüyor başa; ......Toprağa döndü yüzün, anladım yakın firâk; ......Sevabımı al da git, günahı bana bırak.. Vurman için kalbimden, ne ok lazım, ne de yay; Canıma kastediyor gecelerce dolunay; Mezarında uyur aşk, hicranı ninniye say; ....Telaş etme, üşümem, örter üstümü toprak; .....Kurşunları al da git, silahı bana bırak.. Betül Yüksel.. Temmuz 2011..İstanbul.. |