10
Yorum
1
Beğeni
4,6
Puan
1535
Okunma
Karanlık adalarda ışıksız kalanlara
Yârinin hasretiyle uzağa dalanlara
Birer birer sönerken fenerlerin ışığı,
Çaresiz yanıyorum “adada ışıksızım.”
Denizin dalgaları hırpalarken aşığı,
Derinden kanıyorum “adada ışıksızım.”
Gözlerimi kaplayan yalnızlığın nemiyle,
Yorgun gönlüme dolan sevdanın elemiyle,
Issız koylar içinde denizin meltemiyle,
Nisanda donuyorum “adada ışıksızım.”
Bunca ızdırap varken güne dedim ay nerde,
Hekim çare bulamaz ruhumu saran derde,
Sokağa düşmüş anım geziyorken her yerde,
Yâr sensiz bunuyorum “adada ışıksızım.”
Veda eden busemi bıraktım yanağına,
Han, saray senin olsun uğramam konağına,
Korku nedir bilmeden, cellâdın sunağına,
Kalbimi sunuyorum “adada ışıksızım.”
Kırgın gönlüme çöken zamansız kışlar gibi,
Suların kopardığı şu sürgün taşlar gibi,
Avcıların vurduğu yaralı kuşlar gibi,
Çöllere konuyorum “adada ışıksızım.”
Vuslatın kervanında sendin boynumu büken,
Yağmur bulutu gibi bir bir yaşını döken,
Gecenin bir yarısı düşlerimize çöken,
Hasreti tanıyorum “adada ışıksızım.”
Sevdamı yüklediğin ayrılığın göçünde,
Bir ilkbahar akşamı ak olsaydım saçında,
Kanlarımla yazdığım satırların içinde,
Maziyi anıyorum “adada ışıksızım.”
Gökyüzünü izleyip yıkık dökük tollardan,
Yüzünü kavurduğun ıssız, suskun çöllerden,
Ah ardına bakmadan gittiğin o yollardan!
Gelirsin sanıyorum “adada ışıksızım.”
Sonsuz hayallerime atılmış bir kördüğüm,
Aşkını yüreğimde ilmek ilmek ördüğüm,
Ellerini tutup da sarılırken gördüğüm,
Düşten uyanıyorum “adada ışıksızım.”
Coşkun MUTLU
30.03.2011 Saat 15.00
5.0
89% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz