yırtık geceiki yoksulluğu birden yaşamak yavan gecenin tam ortasında patlayan tohumun toprağı dürttüğü gibi şiir’e zamansız yakalanmak mazeret dinler mi sevgili... hangi çuvaldız diker ki şimdi yırtılan karanlığı en kalın urganları taksanda sapına kördüğüm olmuş ışıklarım bütün gemici yamakları uykuda... kasım |