BİR KARAMSAR ŞİİR...Yıldızlar sönük gökyüzünde bu gece, Fırtınalar kopuyor Gecenin ürperten sessizliğinde, Düşlerimi sürükleyip götürüyor Girdapta savrulan yaşamın izleriyle birlikte… Ellerimi uzatıyorum, Gecenin rengi Siyaha boyuyor ellerimi! Gözlerim şafağı kovalıyor Ufkun belirsizliğinde yorgun… Karanlık, Daha da karanlıklaşıyor Gecenin ürperten sessizliğinde… Gece duyarsız, Fırtına ve ölüm girdabı acımasız, Düşler ve yaşamın izleri, Çaresiz! Şafağı kovalayan gözlerim yorgun, Şafak, Zehirli örümceğin ağında tutsak, Sabah, Belki çok uzaklarda, Belki de çok yakın… Gecenin en karanlık anı, Sabaha en yakın olan zamanıdır… Güneş, Ha doğdu ha doğacak! Kendi girdabında Fırtına ile boğuşurken gece… Geri dönecek Düşlerim, Yaşamın izleri… Ve yaşanmayan zaman… Bayram Ali Bayram |