Hiç Ateş Yokmuş.
Sırlar sırrı insandadır, tanınmaz,
Sırsız kalan insan diye sayılmaz, Şöhret hissi, zehir katılmış balmış, Tadın alan, tesirinden kurtulmaz. Tüm mahlukat, gizli insan içinde, O insan ki her gün farklı biçimde, Arz-u sema, insan için var olmuş, Cehaletten zorluk çeker seçimde. Küre zerre, ona bakıp kırpar göz, Bu makamı anlatamaz hiçbir söz, Cehaletin kemendiyle bent olmuş, Bilemez ki, mahlukatta O’dur öz. Kıymet onda değer onda söz onda, Baş aktördür, varlık denen oyunda, Sarhoş olup, kalp gözünü kapamış , Nefsi engel, Hakka giden yolunda. Unutma bu dünya kalmaz kimseye, Mal mülk kalır, kabul olmaz hediye, Azrail hiç sormadan, canın alırmış, Bu uzun hayaller, bilmem ne diye. İnan umut yoktur, dünden yarından, Sakın cehennemin, şedit narından, Cehennemde derler hiç ateş yokmuş, Yanar dururmuşsun, günahlarından. |