PARANOYAK HAYATLAR
Zamanın sonsuz sonlarında yürürken senin rıhtımlarımda içime kan doldu
Yetmedi nefesim anlatmaya seni, haykırışlarım karıştı kümülüs bulutlarına Kırkikindi yağmurlarına tutuldum sırılsıklamım şimdi... Not defterimde öbür dilde adını yazdım kan revan düşlerimle Payitahtına ulaşmak için yıllar harcadım küskünlük sularında Seline tutuldum, zamansız yağmurlarının gözlerimin... Çağın vebali şimdi üstümüzde hüküm sürmekte Paranoyak hayatlar, şizofrenik kalabalıklar çoğalıyor durmadan Gün bana susuyor, ben güne küsüyorum senin rıhtımlarında... Dahası mı: Geriye pişmanlıklar ve kırgınlıklar kalıyor zamanın ben dolu sen hallerinde Kabahatli düşler ve kendine yetemezlikler kalıyor... Kime dokunsam seni hatırlıyorum Kimi sevsem sana benzemeye çalışıyor Ulaşmak için yüreğimin son durağına… Her şey kırılıyor bir bir Çat diye çatlıyor katlandığımız ömürler Çat diye çatlıyor gönlümüzle onardığımız yürekler… HÜSNÜ BALA |