İçimde kırıldı bir şeyler,
Paramparça kaldı aynada yüzün.
Ne o eski günlerden bir haz var şimdi,
Ne de geleceğe dair bir umut.
Deli divane dolaşıyorum ortalıkta,
Neylersin kimsesizlik.
Serin bir rüzgar esiyor boğazda,
Az ötede balık tutuyor bir ihtiyar,
Ağarmış sakalları,kamburlaşmış beli,
Saatlerdir olta sallıyor denize,
Onu izlediğimden habersiz.
Bir kaç balık zıplıyor kovasında,
Ekmek kavgası onunki de,
Küçükken bende çok severdim balık tutmayı,
Fırsat buldukça kaçardım dedemin yanına
Beraber açılırdık denize.
Oltamın ucuna takılınca iri balıklar,
Çekemezdim ya , dedem koşardı imdada,
Ne günlerdi o günler..
Tıka basa yerdim doymazdım ama.
İçimde kırıldı şimdi bir şeyler,
Maziden kalma bir şey yok artık,
Bir dostum vardı o da öldü,
Orhan Veliden bahsediyorum..
Şu İstanbul şairi...
Babı-alide buluşurduk çoğu zaman,
Kısa bir yürüyüşten sonra,
Otururduk nargile sefasına,
Bir dörtlük benden ,bir dörtlük ondan,
Zamanı eritir dik denizin ortasında.
Aşklarımızdan bahsederdik bir birimize,
Onu dinlerken meğer ne çok sevmiş derdim,
Oysa kimse yoktu yanında,
Oda yalnızdı benim gibi...
Yalnız yaşadı yalnız öldü işte,
İçimde kırıldı şimdi bir şeyler..
Dörtlüklere sığmıyor artık..
Orhan Veliyi özledim..
Onun yanına gitmek istiyorum şimdi...

FİKRET ŞANLI
Ahmet ARİFİN ANISINA....