ÜMİT GİDİNCE...
Açınca kapılarımı sonuna kadar sevdaya
buyur ettim aşkı, ümîdi gönül otağıma. Önce tereddüt etti kararsızdı aşk ama, ümitler ona el verince girdiler içeri bir anda. Şimdi misafiri oldular bu kalbin dâimî. Kâh ümitler kovalıyor aşkı, kâh aşk ümitleri. Oynayıp duruyorlar iki yaramaz çocuk gibi. Günler geçti ve postacı mutluluk çaldı zili. Elime aldım zarfı gönderen yalan idi. Kötülükle bir olup ümitleri zehirledi. Ümitler artık yeşeremem deyip çekti gitti. Aşkta yalanlara kanıp beni terk etti. Şimdi yanlızlık tek yoldaşım. Ne ümitler kaldı ne de aşka inancım. Ömür boyu sürecek kötülüğe âhım. Gidince onlar kalbimde boşluk ağlar da ağlarım. |
Aşk bitti, hayat bitti, ömür bitti sanılır.
Gönlün varsa aşk bitmez insandır bu yanılır,
Tecrübe konuşuyor hey güzel kız unutma.