Nehirle birlikte denize aktım,
Ummanlara yönlendirdim açımı.
Uçsuz sahralara ufkumu ektim,
Beşinci mevsime koydum biçimi.

Ne bir becerdiğim tek işi buldum,
Ne bulduğum işe adapte oldum,
Aklım da almadı, şaşırdım kaldım,
Ta! Çöl ortasında yaydım keçimi.

Eğer amelimi hayra yorarsan,
Dünyaları kaplar, yere serersen,
“Kazandığın nedir? ” diye sorarsan;
Bir sineğe sardım bütün göçümü.

Süslenmeyi bilmem, giydiğim; malum,
Bu gördüğün benim tabii halim.
Kendimi bileli, ben zaten kelim;
Ne zaman taradım kendi saçımı?

Hasletleri kaybolup da itmezse,
Siyasette dengeleri gütmezse,
Sevmeyenin ayağına gitmezse,
Mümkün müdür, nasıl alır seçimi?

Şu yalan dünyanın düzeni bozuk,
Emeğin bedeli içi boş azık,
Alın teri ile bir lokma rızık,
Kazanmayan nerden bilsin geçimi?

Doğduğumdan beri kaç kez güldüm ki?
Hangi zaman aradığım buldum ki?
Ben nerede bir kez galip geldim ki?
Yenilmek korkusu sarsın içimi.

Yaşadıklarımdan hisseler kaptım,
Fırsat düştü fakat, ben geri teptim,
KORKUT’um, bir çok da hatalar yaptım,
Şeytanın önüne attım suçumu.

Hasan KORKUT
Aksaray, 8 Ocak 2009