ÖLMEYEN GERÇEK
Ölmeyen gerçek
sessizlik yemini ettim yalnızlığı seçtim kalbi durmuş bir insan gibi mutlulukları terkettim . içimde uyuyan tüm zamanları kış ayazından farksız bildim . hayatımı düşündüm ıstırap dolu sembolik bir öykü . ve bir ikindi sonu çılgınca göründüm hazırlıksız yakaladı bir gerçek gerçeğin başlangıcı ölmeyen ölüm . bir sela bir cenaze musallada ağlayan kalabalık geçici ve aldatıcı dünya ahh..hepimiz aldandık oysa ölüm , aldatmaz ve aldanmaz ayna .. mustafa kaya 01.08.2006 / ankara |