KİMSESİZ ÇOCUK*
Öyle sevmişim ki,
Herkesten senin için gidiyorum. Gidişin hangi hecesine gizlemişsin beni Ki hala gidemedin, Yoruldum her bulduğum yerde Seni düşürüp kaybetmekten… Gözlerime kaç kere değmiş gözlerin Ki bu kadar özlüyorum seni. Ben hangi rüzgârları nefesin sayıp Teslim olmuşum korkaklığıma kim bilir. Her defasında affedince yorulurmuş insan, Yalnız kaldığında ise ölümlerden ölüm beğenirmiş… Seni anlatıyorum yastıklarıma bile, Deli sanıyorlar duyanlar Bilmiyorlar ki, isminin her hecesi bayram bana. Sen yalnızlığım tasması Ben ise Gelişine sevinen, gidişine hazırlanan Kimsesiz çocuk... |