Bu kent güldürmüyor beni
Üşütmüyor uzun zamandır
Yeniden bir seher yağmuru altında
Koşan çocuk ben değilim
Saçlarımı tarayan ben değilim dalgın ve soluksuz


Bu kent güldürmüyor,
Kısacık zaman oldu
Dudaklarım karaya çekilmiş
İhtiyar gemilerle dertleşiyor
Suyla söyleşiyor kuru hep yalın


Sen değil misin küçücüğüm
Bu kent değilmisin,
Yaralı, iyileşmeye nazır, masum ?
Ah ayak izine el sürdüğüm
Cesareti var mı ki toprak ananın
Kucağı iki atlas mezar saltanatımıza..



Bulutlar kurşun sıkar küçücüğüm
İskele ıslanır, şemsiyesi ile anılır bir yolcu
Bir martı gelip konar avuçlarıma
Bir martı kurumak için ne sandın


Annen söz gelimi altı yıldır gözleriyle vuruyor beni
Annen bu, elleri seni anlatıyor
Bu kent kadar üşüyor işaret parmakları
Sev deyince, dost, düşman seviniyor


Ölüm gencecik narincem
Ağaçlar ilk çağında, elma bahçeleri
Tek başına yıldız sönmüş akşamdan
Beni bir çocuk görmüş, erken
Serazat ve şahika
Dostum olur, kardeşin
Ben yokmuşum çok dahadan..



Bir kent küçücüğüm
Narçiçekleri büyütüyor kök ile an,
Doğum günün bugün
Ellerimde barut çiçekleri
Dualar kan revan..

Devin Karaca