Oldukça düzenli
düzenli bir ayrılık yaşıyorum.
belki size çok garip gelebilir, ki önceleri bende yadırgıyordum zaten... ama insan, zamanla her şeye alışıyor işte şimdi sevgiliye sorarsanız ? yok öyle bir şey der belliyki halinden oldukça memnun tamam, anladım dokunmadan sevmeliymişim ben onu sahi, dokunmadanda sevebiliyormuş insan ? hiç üşenmeden hesapladım bugünüde sayarsak, tamıtamına üç aydır beraberiz onbeş kez elele tutuşmuşuz bir kez de nasıl olduysa yanaklarını okşamıştım ellerimle o da, sinema salonunda ki ışıkların sönmesini fırsat bilmiştim ah aptal kafam ! ah ! o gün, bula bula korku filmine götürmüştüm onu korkupta bana sarılır diye... nerden bileyim herkezden önce sinemayı terkedeceğimi inanırmısınız ? o günden beri, sevgili yerine kötü ruhlar peşimde... |
ayrılık yaşamak iyi fikir