SONSUZLUĞA BAKIŞ
Çaresizliği sarıp kaç kat kefene
Çırpına çırpına yok etmek ölüm acısını, Zor, çok zor. Şans, talih, kader, kısmet Beş kuruşa değil artık Beş kurşuna! Yok olmak bu dünyadan, Bu kalplerden, Bu anılardan Bedavaya… Mermi sesleri vızıldarken kulaklardan, Ambulansların sedyelerine sarılıp Hıçkıran analar, babalar Kendilerini teneşirde yıkasın diye büyüttüklerinin Katledilen umutlarına bakarlar Ölgün ve dalgın… Ne gam! Gidenler, Bilirler mi ki bıraktıkları acı çığının altında Ağlayan geleceği? Yazık oldu… Çırpındı gözler çaresizce, Sözün son bulduğu anda… Bedenler, Taşıdıkları emaneti bırakıp toprağa, Rüzgâra verirler kimliklerini Ve Ilık bir meltem eser sessizce Ruhları öpüp kucaklayıp Filizlere göz dikerek. Haydi kalk… Yüreğinde ve anılarında kalana sarıl sımsıkı… Vefayla. 28.6.2011 SERAP DEMİRTÜRK |