Ebabil HakkıAbı-ı revandan yoksunum. O çeşmeye değmemeli kuraklığım. Hakkıma gasp dahi olsa, Kan revan eyler. Zira; Size abı-ı hayattır, Memesidir şefkatli bir ananın. Bana bir cehennem çeşmesi, Bu cürümle lav akıttığım. Diyorlar fahişe ruhlu, Serkeş kadın! Sen de O’nun gibi koymak istersin Aşk’a başını. -da.. Her saç telinde bir günah saklarsın. Vicdan katlinden maznunsun. Ve yine de Mağrur! Rabb’in ikâbı buydu Seni “sen” ile sınadı. Zaten mahv/ına sebep; Başka ekâle gerek yoktu. Bağrını yırtıp, Döktün cesedini. “Buyum!” dedin! Sefaletinle! Ah Kalû-bela şahit olsun şanlı ihanetine! Vücudunda milyonlarca şehvet kesiği. Dudaklarında kırıtık bir dua. Ah Kadın! Ancak ebabiller haktır sana! |