TuğyanZüleyha’nın yangını salınmış, Zikrim yaralı avuçlarımda titremekte; Fikrime bir tuğyan düşmüşken , Ruhum boşuna o kapıda beklemekte.. Kaç rekat keder eder bu dürdüğüm hayat, Bağışla beni, Huzurunda ondokuz yıllık ruh, Nasıl da çürük , nasıl da bayat !.. Otuzbirocakikibinon ilk vagon, son koltuk. |