AR-TIK
Gecenin tüm karanlığını
Ateşe veriyorum Varlığın güneşimi söndürdüğünden beri Aya yüz tuttum Gecemi aydınlatsın diye Sabahımda yine sen varsın Güneş yok Kuşatılmış hayatımın içinde Uyanmayı bekler oldum. En hüzünlü sonlar Bir sonbaharda Aydınlığı azalan güneşle olurdu sanırdım Gidişinmiş,anlamadım Şimdi soruyorum kendime Doğru yerdemiyim diye Cevabım belli Durup beklemektense Yanlış yolda yürümek en iyisi Peki ben böyle biri miydim ? Ben kimdim ? Mehmet Ali GÖLEZLİĞOĞLU |