0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
705
Okunma
Gecenin tüm karanlığını
Ateşe veriyorum
Varlığın güneşimi söndürdüğünden beri
Aya yüz tuttum
Gecemi aydınlatsın diye
Sabahımda yine sen varsın
Güneş yok
Kuşatılmış hayatımın içinde
Uyanmayı bekler oldum.
En hüzünlü sonlar
Bir sonbaharda
Aydınlığı azalan güneşle olurdu sanırdım
Gidişinmiş,anlamadım
Şimdi soruyorum kendime
Doğru yerdemiyim diye
Cevabım belli
Durup beklemektense
Yanlış yolda yürümek en iyisi
Peki ben böyle biri miydim ?
Ben kimdim ?
Mehmet Ali GÖLEZLİĞOĞLU