Elimden gelse bir çırpıda unutacaktım seni.
Gözlerimden silecektim güzelliğini ve adının telafuzunu.
Bu şehirdeki bütün evlerin bacalarından atacaktım seni duman duman,
Tek korkum soluduğum havaya karışıp,
Yeniden içerime cigerime dolman.
Onlarca göz yaşı akıtacaktım sana,
Sevgimin atığı diye.
Ama ıslaklığı kalacaktı elmecık kemiklerimde.
’’Seni unutacağım,adını anmayacağım’’ nağmeleri dinleyip,
Neyi unutacagımı unutacaktım,
Seni unutmayayım diye.
Nede olsa ben seni unutmaya da kıyamazdım.
Oysa yeni alışmıştık alışmaya,
Birbirimize ayak uydurmaya,
Daha doğrusu uyduramamaya.

Gözlerimizin iç çekişlerini dinlerken,
Vedalar bozdu suskunluğumuzu.
Bana mı kızdın yoksa kendine mi anlamadım.
Gözlerime baka baka veda ettin.
Oysa ben sana doymamıştım daha.
Öldürecektim seni,
İncitecektim seni,
Unutacaktım seni,
Ama lanet olsun sil-dim seni

Mehmet Ali GÖLEZLİOĞLU