KAL / DEPuslu bir sabahın lem"a larından peydah olmuş duygular. Duraksız, es/siz bir hengâme benim sana sunduğum. Üşüdüğüm an, sensizliğin ayazı sarmış sayarım, Toplamaya çalışırım kendimi, Seni bürünür, Sevdanın düğmelerini iliklerim de, iki yakam bir araya gelmez. Odam kireç, yüzüm soluk, şehrim yıkıma hazır. İstimlak emri çıkmış, bir ben varım bende, bende firari... Soldan rüzgar esmez, salkım salkım hüzün vermiş bağlarım Sille tokat girişince pusudaki sensizlik, Anasından ayrılmış çocuk gibi ağlarım... Gün doğar, sen doğarsın. Ay hükmeder geceye, sen sultan olursun. Senin varlığın , sana ulaşmak demek değil. Her harfin tecvid ile okunursa mana buluyor. Sekte kadar bir zaman da, nefessiz bekletensin. Duy sesimi, canımı yemin ettiğim Kadın. Kiramen katibin ler not alıyorlar adın. Mahzeni aratmıyor senin olmadığın yerler, Fiyakasını kül tablana bırakmış, selvi boylu kamburum. Seni meşk ettiren notaya haiz olmuş tamburum. Bu adam yorgun. Bu adam kırgın. Bu adam senli hayallerin dönemecinde, Bilirim kolay kolay senden vazgeçmez. Lakin bir giderse buradan, bir daha geri dönmez.... |
yaşanır bu gelgitler
ama giden çoktan gitmişse
çaresizdir çareler
kal / de bana. hadi gitme de . kal / de kalayım.
kalan da giden de mutludur umarım.şiirle kal.