Zamansız ayrılıklar üzerine neler yazılmaz ki;herkesin zamansız ayrılıkları vardır...
Annesinden,babasından,kardeşlerinden,kısacası sevdiklerinden koparan bu ayrılıklar,bazan canımızı o kadar yakar ki,dünya ile bağlarımız kopar adeta....Kendimize gelinceye kadar çok acı çekeriz...Toprağın üstündeki ayrılıklar için belki bir ümit vardır ama,altındaki için , hiçbir şey yapmaya kimsenin gücü yetmez...Bu şiir ,işte bu imkansız ayrılıkları anlatmaktadır...!!!!

Zamansız ayrılıklar,
parçalar yüreğimi...
Gözlerimde yaş
ellerim bomboş..
ellerim soğuk mu soğuk.
Kalbim paramparça
susturamam ki,yüreğimi..
İçimdeki ayrılık acısına,
Dur diyemem ki..!!
Ruhumu saran,
Beni yok eden...
Bu hicran yarası..
Dinmez bu hasret bilesin ki..
Sesim boğuk boğuk,
Sesim çıkmaz ,
önümde resmin,
aklımdan,
Hayalin çıkmaz ki...
Üzgünüm
ayırdı bizi,
imkansız ayrılıklar ...
Yangın yeri bu kalbim,
Nasıl söner,bu alevler
Nasıl iyileşir,bu yaralar,
Kendimden geçtim
..
İçimde açılan kocaman bir çukur..
Yuvarlanıyorum,
Taa ,dibine kadar..
Çıkmak için çırpınıyor,
Bu yorgun bedenim..
Zamansız ayrılıklar,
ayırdı seni bizden,
Ümitsiz bir ayrılık
vurdu bizi,ne yazık..

İmkansız ayrılıklar ayırdı bizi...
Hayat ,ne istedin bizden..??
Güneşi görmeden ayı
Günü görmeden geceyi,
Baharı görmeden ,
geldi, ömrümün son demi..
Hiç yaşamamış gibi,
Bu dünyadan ,
Sessizce ...
Geldiği gibi gitti...
İşte bizi bu ayrılıklar mahvetti...
Ahhh..Bu zamansız ayrılıklar,
Ahhh..Bu imkansız ayrılıklar..
Olmasaydı...
Uğramasaydı
bizim ellere..
bizim evlere..
Bir ömür dediğin ne ki,
Ayrılıklar olunca,
Siz orada...
Ben burada...
Birarada olunmayınca ..
An gelir göçer gidersin sonunda..
Hasretle biter,
bir ömür sonunda..
Zamansız ayrılıklara,
İmkansız ayrılıklara,
Teslim oluruz sonunda.....

NOT..2004 YILINDA ANSIZIN KAYBETTİĞİM BABAMA İTHAF EDİYORUM..ışıklar içinde yat,ruhun şadolsun....