Ruh halim

Yıldızlar bile küsmüş geceye,
Kapanmışlar kendi içlerine,
Zifiri karanlık bu gecede,
Yalnızlık zalimce çöktü yine içime,
Paramparça edercesine ruhumu.!!!
Bu gecede katıldı
Hoyratça geçip giden ömrüme...

Gecenin karanlığı hani örterdi hüznü, kederi
Hani dingin uyanılırdı ,
O gecenin sabahında
Hani zaman her şeyin ilacı idi..
İnanırdım ,beklerdim her gece biraz çocukça,
İyileşir belki ruhum gece olunca,
Gece sanki sırdaşım olmuştu ,
Aramızda beklenmedik bir bağ kurulmuştu,
İçimde dinmeyen sızıları, dertleri, ne var ne yok ,
Dökerek gecenin masasına,
Haykırırdım kızgınlıklarımı, kırgınlıklarımı,
Hatta keşkelerimi, uğradığım haksızlıkları,
ve de iftiraları...

Daha neler neler ,
Anlatmadım ki, geceye..
En iyi dinleyicim oldu sanki,
Ferahladım anlattıkça,
Zor geçen yıllar yılı hep dinledi beni gece..
Yorucu olsa da her gün içimi dökmek
Ben galiba seviyorum ,
Dertleşmeyi geceyle,
Belli ki, ömrüm oldukça sürecek ,
dostluğumuz geceyle...

En iyi dostum geceye ithafen

Gönül Beyan