SEVDA DEMİ...Akıl galebe çalar, kalp mahzun yenilmekten, Attığı her adımda, intiharı hazırlar.. Manayı yitmiş güller, her gönle derilmekten, Dikene boynun büksen, yüreğine kazırlar... Gönlümü hiçe sayıp, haşrettiğin sevdana, Mâbed olan yürekler, ’sen’ diye çağladı mı? Ruhun her zerresine, nakşettiğin vedana, Kurban ettiğin güzel, ’ben’ gibi ağladı mı? Kendimden gizlediğim, tüm âleme âşikâr, Gurura sezdirmeden, yaşattım senliğimi.. Hesabını bilmedim, akla zarar gönle kâr, Sana yer açmak için, yok ettim benliğimi.. Öfkeme duyurmadım, sevdalı sözlerimi, Sessiz bir çığlık gibi, yankılansın teninde.. Ahû bakışlarına, sîn kıldım gözlerimi, Kalbi iknaya mecbur, hayat sevda deminde... |
Gönlümü hiçe sayıp, haşrettiğin sevdana,
Mâbed olan yürekler, ’sen’ diye çağladı mı?
Ruhun her zerresine, nakşettiğin vedana,
Kurban ettiğin güzel, ’ben’ gibi ağladı mı?
Kısmet işidir herşey. Aslı nasipten çıkınca, taklidi ile yetinmek de kısmettendir.
Hiç kimse ama hiç kimse, gerçek yâr gibi olamaz. Mevla bize sevdanın aslını nasip etsin diye dua etmeli:
Taklitleri ise, gafil gönüllere bayram olsun.