SONSUZLUĞA SESLENİŞÖlüm sessizliği var duygularımda Konuşsam mı sussam mı bilemiyorum Güz hazanı çöktü bak omuzlarıma Ağlasam mı gülsem mi bilemiyorum. Sağanak yağmurların tiz sessizliği Yüzüme düştükçe ürperiyorum Benimde hakkımdı birazcık sevgi Gelir umuduyla arar dururum. Bir adım atmadan hayat yolunda Nedendir bilemem gidemiyorum Mutluluğun tadına daha ermeden Hüznün selinde kayboluyorum. Yine sarardı yapraklar ağaç dalında Ha düştü ha düşecek bekler dururum Takvim yaprakları gibi savrulup durur Ömrümün sonumu bilemiyorum. Zuhal EKİCİ |