GÜMÜŞ RENGİ AKŞAMLARMartılar çığlık çığlığa bağırdı Gidişine ağlıyorlardı benim gibi Dönüp bakmadın arkana Belli ki dönsen gidemeyeceksin Beni bir kez daha görsen Bir kez daha baksan O kahrolası kopamama sancısı. Korkunu biliyorum bebeğim Ayaklarında prangaların ağırlığı Bir teki diğerini zorla sürüklerken, Gitmek zorunda olduğunu söylediğini duydum. “Bakma ardına, gözyaşlarını gösterme sakın” diyordu. Bu mecburiyet niye? Bilemedim hiçbir zaman Sönmeyen bir tutkunun esiriyken ikimiz, Yanan ateşleri küllemek niye? Zühal EKİCİ |