bu bir yanılgılar beyanıdır ki
ruhunu mezbelelerden toplamanın
yenilgivâri zaferidir aslında..




ben bu yatsıdan sonra
mumları sönmüş yalanların karanlığında
yüreğimin aldanışlarına yaslanarak
kar d/üşüyorum bahara



hayır hayır gelmeyin
pıtırcık maskeli sevda sözleri
ruhumu lif lif ayırmış
yokluğun iğneleriyle ömür kasnağına nakşetmiş
umudun zehir taneleri



şu görünen hüsn-ü zanlarımın nebulası
kör karanlıkta bin bir renkte parlayan
zârî yüreğimin
ıslanmış yeşil atlası



kof sözlerime aldanmayın
bu bir itiraf beyanıdır ki
nice masum elfâz emzirdim
nice büyütüp dağlara
hem belki
cinnetin örslerinde
nice zulmler erittim yüreğimle



şimdi gitmek vaktidir gayri
sürüklendiğim kan bulvarlardan
günah hacetlerin hamlinden yorulmuş
uluca mabed kubbelerinden
sessizliğin kara toprakları altındaki
renksiz lahitlere...




(kim dedi ki sana çık diye?)