MONA LİSA GÜLÜŞLÜ KOKULAR
çiçeklerden tül sevda
işte aşk…işte sevgi ya dilediğince le... çile patikaalnımda -her bir histir taze somun buğusu misali- bitirildiysesavrulmalı külleri tohumun çatlamak... gülün açmakt derdi … ne aysevindirmeli ne de gökleri parıldasın diye ... oysa... hiçbir ha değildir yine de mona lisahayatlar verilir en mutlu deli benim şu anda bilsem d.. bütün düşler iğdiş edilir söyle asın...! beni en çok…içli bir ağlayış ıslatır rüzgârlı bir gülüş…eflâtun bir duruş hüzünlü bir şarkı…şakağımdan vurmuş … ya renkleri yitik bir gök kuşağı ya bir r zaman … ve her nefestdaha eskir insan paspasın duygular… nasıolur bilmbazen bir ömür bazen de sadece… … .. . /herkesin mutlaka mona lisa gülüşlü bir kokusu vardır/ meselâkızve karım…-ya sizin?) 1998 tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım&baskı yay,ank,2006 |