İSTANBUL, İSTANBULUM KUTLU KENTİM BENİM!
İstanbul, istanbulum kutlu kentim benim
Minarelerinden göğe yükselen o kutlu nidalar Geçmişe yolculuk gibidir dualarda Fatihler, Sinanlar, Alpaslanlar İstanbul, istanbulum kutlu kentim benim Doğunun en yiğit orduları Zaferlerde surlarına tanıktır Batının en can alıcı arzularıysa Yenilgilerin tadındadır Nice eğilmez başlar eğilirken Bu kutlu kentin toprağına suyuna Güneş gümüş renginde Senin için doğmamış mıdır? Haykırsana İstanbul, istanbulum kutlu kentim benim 7 ayrı tepedir zaman sana; 7 aynı savaş ve barışta Mahşer günüde Bedeli ödenmiştir soruların Uğruna verilen başlarda! Üzerinde yürüyen zaman; senden çok mu gerçektedir Geçmişe bıraktığın tarihinle Zamanın ötesine geçen sen değil misin? İstanbul, istanbulum kutlu kentim benim Meydanlarında aşklar bir başka; kavgalarında edalar Özgürlükle uçsun Bin yıllar daha galata da martılar Yürümek seni taşlı sokaklarında arşın arşın Batı ile doğunun bileşkesinde Kardeşçedir her nakışın Ey İstanbul! İstanbulum kutlu kentim benim Görmek ve duymak Medeniyetlerin beşiği; Topkapı sarayında Yaşamak ve inanmak Dinlerin muştusu Ayasofya’da İstanbul İstanbul’um çağ/aşan Çağlaşan kutlu kentim benim! |