AYNALARgöğüs kafesime sığınan gök gözlü serçe, senin gibi benimde kanatlarım kırık... “her şey paylaşımdan ibaret paylaşıldıkça büyür mutluluklar paylaşıldıkça azalır acılar” dediler ya yalnızlık... ya paylaşılamayanlar görüyorum... büyüdükçe yalnızlıklar, eksilen küçülen yanlarımızı çoğaldıkça karanlıklar, gitgide kör noktaya dönen aydınlıkları dengesiz bir terazide boğulan hıçkırıklarımızı... “yok yalan" " yok inanma" deme bana dost bildiğim aynalar bildiğim tüm gerçekler acı! okuduğum tüm hikayeler yalan! gözlerime yansıyan kırık dökük gölgeler ve kopuk isyanlar... ezik bir suskunluğun nedametinde yitik insanlar suretli bedenlerin suretsiz ruhları... korkum ... kendime açılan kapılardan geçmek değil sırat köprüsünden dörtnala geçen kıyamet atlılarından zafiyet teorilerinden... korkum melek yüzlü iblislerden masum canlara uzanan kirli ellerin kanlı parmaklarından süzülen ölüm şerbetini içmekten hatta kabuslarımdan... “yok yalan “ “devran dönecek yeryüzünden kötülük silinecek “ deme inanmam! gördüğüm vahşet tam bir kördüğüm kim çözecek sömürü denilen örümcek ağının sırlarını hangi tarantula vazgeçecek kelebek kanını emmekten hangi celladın elleri cennetten çiçekler toplayacak biliyorum... gökyüzünün neden grileri giyindiğini yağmurun neden mütemadiyen ağladığını... haydi şimdi sırlarımızı bir bir dökelim kusalım mı içimizin tortularını var mısınız? beni beyhude masallarla avutmayın inanmam size aynalar!... ayşe uçar 15 /05 /2011 |