vicdan buhranı yaşıyorum
Bir kumru misali...
İki çalının üzerine kurduk bu eşsiz aşkımızı... Ve düşen yumurtalarına pişmanlık üşüştü bir sinek gibi. İpek böceği kozasında, biriken ipek gibi... bende sen birikiyorsun hayallerimden aşınıp... bu şehre kırlangıclar geldi... yuva telaşındalar onlar... çamur sıvarken yuvalarına, mutluluk inşa ediyorlar... Aslında kıskanıyorum onları ne kadar mütevazi olsamda bazen vicdan buhranları yaşıyorum... soğuk savaş dönemi solgunluğunda... bakışların dokrinlere yetiyor. Ay ağlayışlarıma şahit oldu. İlkbaharında sararan otlar misali... bataklığa düşmüş bir sinek gibi çırpınışlarım daha da batırıyordu... |