OKUYAN ŞAİR SANSIN
*Okuyan Şair Sansın
Melekesi artıyor çok yazmakla kalemin, Lakin bakıyorum da, kalite düşüp gider... Çok yazıp eğlencesi olmaktansa âlemin! Bu sefer de güzelim, kalem üşüyüp gider... Ne donsun mürekkebin, ne de defterin yansın! Sımsıcak mısralardan, sönmüş kalpler uyansın... Yırtma ha sayfaları, ne de kalemi bırak! Kırk ölç, ama bir kez biç, inan bu en doğrusu. Ne ortada çok dolaş, ne ol gözlerden ırak! Acelenin adı ne, öttü mü ’sur’ borusu? Ne titresin kalemin, ne defterin ıslansın! O köpüren gönüller, yavaş yavaş uslansın... Bazen bir konu üret, bazen de ilham bekle! Karta basacak gibi, her gün şart mı bir şiir? Olgunlaştıkça çıkar, heybenden bir, bir ekle. Dünyanın sonu mu ki, acelen ne be Şakir? Yarış edercesine, şiirler sıralansın... Aklın yolu bir tabi, elbet sen de insansın! Ne yazarsan yaz ama, sakın ağzını bozma! Güzel kullan dilini, pınarlar gibi aksın... Kelimeler mi yitti, aramaktan hiç bezme! Okuyanlar da sana, gıpta ederek baksın. Has inciler döktür ki, bulanlar seni ansın! Yazacaksan güzel yaz, okuyan şâir sansın... Antalya-2011/05 Halil Şakir Taşçıoğlu NOT: BU ŞİİR BİR ÖZELEŞTİRİDİR... ÜSTATLARDAN : Özü şair olanı; kim, ne sanırsa sansın. Bırak; beceremeyen, kıskanırsa kıskansın. Koyver; yazsınn kalemin, kâğıtlar şi’re kansın. Sen ki Halil Şakir’sin; soyu belli serkansın. _________Kaleminden düşeni, gönlü güzeller ansın.. _________Özü şair olanı; kim, ne sanırsa sansın ! .............muhacir bozkurt TDK: meleke: tekrarlama sonucu kazanılan yatkınlık. sur: Kıyamet günü İsrafil a.s. ın çalacağı boru... |