çaresiz meşksözden cumbalar ardında uryan harfleri yıkanır sevdanın solgun gözlerin damlalarıyla... iner boşluk göğse titrer çaresizlik elde tiryaki bir hüzünle... meçhulun sınır telleri kuşatır saydam vadiyi en nadide çağlayanları gönlün ziyan bir serçe konar saç teline yakar aydınlığı mağrur karanlık alır sefaletin vebalini başı boş urganlar çeker yürekleri virane göklerine hicranın sırrî seferlerin meşkinde sandıklarında tufan taşır binekler kilitlenmiş gönüllerin pasıyla... açar gözlerini söze susar sevgili dilde tanıdık bir gidişle... suveyda |