GÖLGEağlaşıyor zaman önümde geçmedi bir aşkla içimde vurdum kıyılarına ölü balık gibi şimdi çekiyorum tuzlu suları ardıma bakmadan yürüyorum gölgem taşmış ceplerimden bir hırsız şimdi benden ayrı ne bir iz bırakır ne de kanıt ahh bir çocuk olaydım yetişir miy di peşimde karartılar boyardım ellerini kelepçeye dann dan dan yukarı kalkardı kokusu ağırdır egzozların bir mektup içici tiner şoselerinde bir otobüs ya da dört çeker aldırmadan uçurur sayfalarımı ağırdır şimdi yerinde ya yol düşer önüme ya da düşerim kollarımdan anlamıyorum benden geriye bir avuç güneş kalır mı bir tutam gökyüzü ya da ıssızlıkları yolların Hüseyin Bozkurt |
içinizdeki siir güneşi hiç sönmesin.
sayğılar ve selamlar gönderiyorum Azerbaycandan