Kardan Adam
Ben, kardan adamım, varlığım sahte
Bakışlarım bile ayrılık kokar “Aşk” deme küçüğüm, başka şey iste Yokluğum bir anlık güneşe bakar Kış dolar gönlümün peteklerine Toz olur yağarım eteklerine Rengime aldanıp eğme başını İşitme göklerin ağlayışını Maharet mevsimle dövüşmek değil Kavuşmak hiç değil, sevişmek değil Yoluma engeller döşetmelisin Beni ömür boyu üşütmelisin Ben, kardan adamım, ellerim soğuk Nereye dokunsam elimi yakar Saklımda büyüyen güllerim soğuk En mahrem şarkılar dilimi yakar Gözümü kapatıp düşlerim ancak Yine de korkarım, kim anlayacak Üstünü örterim hayallerimin Dilini keserim meallerimin İçimde karanlık bir iklim yaşar Her gece bir hayal ruhumu boşar Ben, kardan adamım şubatı sevmem Baharı doğurur bahtımı yıkar Ben, kardan adamım, vuslatı sevmem Kavuşmak ebedî yokluğa çıkar KenYA Kenan Yavuzarslan 12 Mayıs 2011 – Amasya |