SEN BENİM...
Sen benim;
Kışın soğuğun da,dalgaların kayaları dövdüğü anlar da, Fırtına savururken sağa,sola, Sığındığım limansın. Sen benim; Derinler de soluksuz kaldığım da, Nefesimin bana ait olmadığını sandığım da, Sonsuz karanlığın tam ortasın da, Yöneldiğim ışığımsın. Sen benim; Her şey çok iyi giderken, Mutluluk ormanına her gün yeni fidanlar ekerken, İnsanların gıpta ile baktığını düşünürken, Bir an da diğer yarımsız kalacağım korkumsun. Sen benim; Bir özlem şarkısının içimi eriten ezgilerinin Bambaşka mekanlara sürükleyen mısraların, Kulağımdan girip,yüreğime doğru akmasından sonra, Gözlerimden dışarı damla damla taşmasısın. Sen benim; Aylarca göremediğim,tenine dokunamadığım, Kokunu doyasıya içime çekemediğim, Hatta sesini duymasam bile, Tüm hücrelerimle bağlı kaldığımsın. Sen benim: Plansız,hesapsız,ölçmeden,biçmeden, Kaygısızca,her olumsuzluğu göz önüne alarak, Kendimi bıraktığımsın. Sen benim; Her pisliğe,vurdum duymazlığa, Kalleşliğe,iki yüzlülüğe karşı Kazanılmış zaferimsin. VE SEN… YOKLUĞUN DA ,HAYATIM DA DOLDURULMASI İMKANSIZ KOCA BİR BOŞLUKSUN. Gülay Hançer |
YOKLUĞUN DA ,HAYATIM DA
DOLDURULMASI İMKANSIZ KOCA BİR BOŞLUKSUN.
Muhteşem tebrikler her şiirin başka güzellik anlam taşıyor
Yüreğine kalemine sağlık selam sevgi dua ile..