İnsanın tüm evrende kesin olarak değiştirebileceği tek bir şey vardır: kendisi. (Aldous Huxley)
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
AGRİN
mujik
8 beğenme · 17 yorum · 2516 okunma
Okuduğunuz şiir 10.5.2011 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
AGRİNBahman Ghobadi’nin “Kaplumbağalar da Uçar” filminin ardından… Yaslı ve yaşlı bir coğrafya çağlardır kimliksiz toprağı ve insanıyla ve derinliğini kimselerin ölçmediği bir uçurum Baş ucunda bir çift mavi lastik ayakkabı Bir kapının eşiğinde çıkarılmış gibi yan yana Her an yeniden giyilecekler sanki Oysa gün yükselirken eksiliyor çocuk ayaklarının sıcaklığı Soluyor renkleri rüzgarın ve güneşin tanıklığında Ardında iki oğlan çocuğunun acı merakını bırakarak * Kırmızı balıkları çoktan ölmüş olan gölün derinliklerinde ise sarı bir balık yatıyor annesi tarafından bırakılmış ayaklarında kendisi kadar bir ağırlıkla battıkça soluğu aydınlatıyor bulanık gölün yüzünü varlığından habersiz bir trajedinin orta yerinde bir kurban ritüelinin hem nedeni hem sonucu ama o bunu hiç bilmeyecek artık * Agrin bir kız çocuğu… gül kurusu elbisesi ayak bileklerinde kol bağları ipi bırakılmayan bir uçurtma gibi ve hep açık… yaralı umudunun kapısı gibi lastik ayakkabıları mavi renkli çamurlu yolların içinde bir çift peygamber çiçeği uzak düşmüş hayatından gözlerinin feri yüzünün çizgilerinde gülmenin izleri kucağında oyuncak bebekleri yok oysa saçlarında anne elinin sıcaklığı var hala ve saçları Agrin’in… hasat deminde bir demet başak ama yağmalanmış ama tarumar edilmiş… * Agrin bir kız kardeş elleriyle yemek yediriyor her öğün hem anne hem bacı olduğu kendisine hem baba hem kardeş olan kolsuz çocuğa “kolsuz kardeş” mayın tarlasında bırakmış dallarını bir sabah Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak dalsız bir koca çınar olmakmış kaderi henüz bilgisinden yoksun olduğu… * Ve Agrin bir anne… on dördüne varmış mıdır ömrü bilinmez ama annesinin babasının cellatları ‘annelikle’ prangalamışlar suya yazılı düşlerini, rızasını almadan… Nefretlerinin tohumunu ekmişler içinin bakir toprağına Her gün nefretleriyle iğfal ettikleri yurdu gibi … bu yüzden sev-e-miyor canından bir parça olsa da “başak saçlı” çocuğu… her gün bırakıp gitmeyi düşünüyor ama yap-a-mıyor… çınar kardeşi kesik dallarının gölgesini sunuyor “sarı saçlıya” * Agrin mayın tarlalarında dört başlı al bir Şiler Karlı dağlarının Ağlayan Gelin’i Agrin masumiyet paradigmasının zayi şifresi bir trajedinin hep siyah- beyaz kalan resmi Agrin…Ninhursag’ın öksüz kızı… * Yanı başımdaki trajedi yıllar sonra bir filmin karelerinden sızıyor belleğime ansızın bir kum fırtınasına tutuluyorum gözlerimi esir alıyor uzak sandığım çölün kumları mevsim sonbahar iken Akdeniz’de sönüyor içimde bir kez daha Ahuramazda’nın ateşi Agrin kurban edilirken Ehriman’a MÜJGAN KARAKILIÇ EYLÜL-ARALIK 2008 |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
AGRİN şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Fulya CODAL
11 Mayıs 2011 Çarşamba 23:43:09
Cevap Yaz
Sabiha KÜÇÜKTÜFEKÇİ
11 Mayıs 2011 Çarşamba 23:33:33
"Agrin masumiyet paradigmasının zayi şifresi"
sevgim saygım tebriklerim günün şiirine çok değerli şairine..:)
sevgim saygım tebriklerim günün şiirine çok değerli şairine..:)
Zeynep Süberk
11 Mayıs 2011 Çarşamba 19:46:08
Yer yer hikâyemsi anlatıma yönelse de, şair ele aldığı temanın hakkını oldukça güzel vermiş. Etkileyici bir konu, yerli yerinde imgeler.
Tebrik ederim...
Tebrik ederim...
Gule
11 Mayıs 2011 Çarşamba 15:07:53
Agrin ya on iki ya on üç yaşlarında küçük bir kız çocuğu...hem ana hem de mayın tarlasında iki kolunu kaybeden diğer bir çocuğa kız kardeş...Agrin uykusuz, yorgun..Agrin hem iki çocuğa ana hem de baba...Agrin kâbuslarla her sabah uyanmakta...her gün düşlerinin ırzına geçilmiş...her gün üstü başına kan sıçramış...oracıkta ç/alınmış tüm hayalleri...oracıkta terk etmiş masum yüreğini kimsesiz...Agrin bundan sonraki hayatta kendinden,çocuğundan ve kardeşinden vazgeçip yaşamış ölü...şafak sökmeden her gün bir intihara yummuş seve seve gözünü...gecenin bir vakti kardeşini uyandırmadan çocuğunu da yanında alıp ölüme götürmüş...
Bu coğrafyada ağıtlar var...bu coğrafyada ağlayan yetim çocuklar...mayın tarlasında ölüme rest çekilmiş gözleri...bir gün kolları uçup gidiyor havaya diğer gün ise bacakları...ve can alan bu topraktan yarına ya sağ çıkmak var ya da bütünüyle ölü kalmak yazgılarında...daha ana karnındayken kesilmiş hayata biletleri...ve acıyla dolan gözleri ya bir ana kucağı arıyor ya da kollayan bir baba baş ucunda...olmayınca da birbirlerine ana baba gibi sarılıp uyuyorlar...ve bu yetim halleriyle birbirine yetmeyi...ayakta bir başına durmayı öğreniyorlar...
Şiir bize gerçek hayatın içinden ağıtlı sesini duyurtarak gür bir şekilde sesleniyor...tıkamayın kulaklarınızı...açın gözünüzü...duyun seslerini ve uzatın kollarınızı bu çocuklara diyor...peki biz ne kadar anlıyoruz...ne kadar duyuyoruz ve ne kadar görüyoruz işte bu tartışılır...zira şiir bize bir ışık yakmış ve ip ucu bırakmış...girişten de anlaşılacağı üzere bir filmden bahsetmiş..."Kaplumbağalar da Uçar"...konusu kurgu değil...tam tersine gerçekte olup bitenler...yaşananlar...diğer adına bu coğrafyada hayatta kalma savaşı da diyebiliriz...
Şiiri tam anlamadıysanız ve merak ediyorsanız öyleyse bu filmi mutlaka seyretmeli; verdiği mesajı ve konusunu bildikten sonra gelip yorum düşmeli ve belki bu şekilde duygularınızı ortaya döküp; vicdanınızı masaya yatırıp yargıladıktan sonra kendinizle de yüzleşme fırsatını bulacaksınız...
Bu anlamlı dolu dolu şiirinizi bizimle paylaştığınız için teşekkürler Müjgan Hanım...
duyarlı yüreğinize sevgimle...
Bu coğrafyada ağıtlar var...bu coğrafyada ağlayan yetim çocuklar...mayın tarlasında ölüme rest çekilmiş gözleri...bir gün kolları uçup gidiyor havaya diğer gün ise bacakları...ve can alan bu topraktan yarına ya sağ çıkmak var ya da bütünüyle ölü kalmak yazgılarında...daha ana karnındayken kesilmiş hayata biletleri...ve acıyla dolan gözleri ya bir ana kucağı arıyor ya da kollayan bir baba baş ucunda...olmayınca da birbirlerine ana baba gibi sarılıp uyuyorlar...ve bu yetim halleriyle birbirine yetmeyi...ayakta bir başına durmayı öğreniyorlar...
Şiir bize gerçek hayatın içinden ağıtlı sesini duyurtarak gür bir şekilde sesleniyor...tıkamayın kulaklarınızı...açın gözünüzü...duyun seslerini ve uzatın kollarınızı bu çocuklara diyor...peki biz ne kadar anlıyoruz...ne kadar duyuyoruz ve ne kadar görüyoruz işte bu tartışılır...zira şiir bize bir ışık yakmış ve ip ucu bırakmış...girişten de anlaşılacağı üzere bir filmden bahsetmiş..."Kaplumbağalar da Uçar"...konusu kurgu değil...tam tersine gerçekte olup bitenler...yaşananlar...diğer adına bu coğrafyada hayatta kalma savaşı da diyebiliriz...
Şiiri tam anlamadıysanız ve merak ediyorsanız öyleyse bu filmi mutlaka seyretmeli; verdiği mesajı ve konusunu bildikten sonra gelip yorum düşmeli ve belki bu şekilde duygularınızı ortaya döküp; vicdanınızı masaya yatırıp yargıladıktan sonra kendinizle de yüzleşme fırsatını bulacaksınız...
Bu anlamlı dolu dolu şiirinizi bizimle paylaştığınız için teşekkürler Müjgan Hanım...
duyarlı yüreğinize sevgimle...
lacivertiğnedenlik
11 Mayıs 2011 Çarşamba 14:01:52
Evet mayınların tel örgülerinden bakan yürekler
Evet tanrı güçlülerden yana
....
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Evet tanrı güçlülerden yana
....
Murat Elter
11 Mayıs 2011 Çarşamba 22:05:03
gayibten haber mi aldınız sevgili lacivertiğnedelik?
yapmayın lütfen
kardelencik
11 Mayıs 2011 Çarşamba 13:21:40
ben bu şiirden hiç birşey anlamadım... herhalde çaylaklığımdan olsa gerek... ama kaleminiz ve cümle seçişleriniz gerçekten çok güzel...
feyzi kanra
11 Mayıs 2011 Çarşamba 10:36:46
Filmle gelen ilim o ilimden gelen ilham
kolayca ettirir tanrıyı itham.
Hocası karga olandan Bülbül gibi şakıması beklenmez elbet.
güçlülerle güçsüzler,fakirlerle zenginleri çok istismar ediyoruz
yetiyor bizlere ne yazık ki edebiyat olarak.
(Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak)
Çok tartışılacak satırlara imza atıyoruz.Çizmeden yukarı çıkıyoruz ve sonra çamura batıyoruz.
battıkça atıyoruz,attıkça batıyoruz.Ve güya halkı kurtarıyoruz.Müjgan hanım elbette bilerek isteyerek farkında olarak kasden böyle bir ifade kullanmamaştır.Ben kendisini değil hepimizi uyarmak istedim.Başta kendi nefsim olmak üzere.
Saygılarımla.
kolayca ettirir tanrıyı itham.
Hocası karga olandan Bülbül gibi şakıması beklenmez elbet.
güçlülerle güçsüzler,fakirlerle zenginleri çok istismar ediyoruz
yetiyor bizlere ne yazık ki edebiyat olarak.
(Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak)
Çok tartışılacak satırlara imza atıyoruz.Çizmeden yukarı çıkıyoruz ve sonra çamura batıyoruz.
battıkça atıyoruz,attıkça batıyoruz.Ve güya halkı kurtarıyoruz.Müjgan hanım elbette bilerek isteyerek farkında olarak kasden böyle bir ifade kullanmamaştır.Ben kendisini değil hepimizi uyarmak istedim.Başta kendi nefsim olmak üzere.
Saygılarımla.
Neva Ney
11 Mayıs 2011 Çarşamba 09:57:05
"Agrin bir kız çocuğu…
gül kurusu elbisesi ayak bileklerinde
kol bağları ipi bırakılmayan bir uçurtma gibi ve hep açık…
yaralı umudunun kapısı gibi
lastik ayakkabıları mavi renkli
çamurlu yolların içinde bir çift peygamber çiçeği
uzak düşmüş hayatından gözlerinin feri
yüzünün çizgilerinde gülmenin izleri
kucağında oyuncak bebekleri yok
oysa saçlarında anne elinin sıcaklığı var hala
ve saçları Agrin’in…
hasat deminde bir demet başak ama yağmalanmış
ama tarumar edilmiş…
*
Agrin bir kız kardeş
elleriyle yemek yediriyor her öğün
hem anne hem bacı olduğu
kendisine hem baba hem kardeş olan kolsuz çocuğa
“kolsuz kardeş” mayın tarlasında bırakmış dallarını bir sabah
Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak
dalsız bir koca çınar olmakmış kaderi
henüz bilgisinden yoksun olduğu…
*
Ve Agrin bir anne…
on dördüne varmış mıdır ömrü bilinmez ama
annesinin babasının cellatları ‘annelikle’ prangalamışlar
suya yazılı düşlerini, rızasını almadan…
Nefretlerinin tohumunu ekmişler içinin bakir toprağına
Her gün nefretleriyle iğfal ettikleri yurdu gibi …
bu yüzden sev-e-miyor canından bir parça olsa da
“başak saçlı” çocuğu…
her gün bırakıp gitmeyi düşünüyor
ama yap-a-mıyor…
çınar kardeşi kesik dallarının gölgesini sunuyor “sarı saçlıya”"
Sözün bittiği yerdeyim, sustum şairem.
gül kurusu elbisesi ayak bileklerinde
kol bağları ipi bırakılmayan bir uçurtma gibi ve hep açık…
yaralı umudunun kapısı gibi
lastik ayakkabıları mavi renkli
çamurlu yolların içinde bir çift peygamber çiçeği
uzak düşmüş hayatından gözlerinin feri
yüzünün çizgilerinde gülmenin izleri
kucağında oyuncak bebekleri yok
oysa saçlarında anne elinin sıcaklığı var hala
ve saçları Agrin’in…
hasat deminde bir demet başak ama yağmalanmış
ama tarumar edilmiş…
*
Agrin bir kız kardeş
elleriyle yemek yediriyor her öğün
hem anne hem bacı olduğu
kendisine hem baba hem kardeş olan kolsuz çocuğa
“kolsuz kardeş” mayın tarlasında bırakmış dallarını bir sabah
Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak
dalsız bir koca çınar olmakmış kaderi
henüz bilgisinden yoksun olduğu…
*
Ve Agrin bir anne…
on dördüne varmış mıdır ömrü bilinmez ama
annesinin babasının cellatları ‘annelikle’ prangalamışlar
suya yazılı düşlerini, rızasını almadan…
Nefretlerinin tohumunu ekmişler içinin bakir toprağına
Her gün nefretleriyle iğfal ettikleri yurdu gibi …
bu yüzden sev-e-miyor canından bir parça olsa da
“başak saçlı” çocuğu…
her gün bırakıp gitmeyi düşünüyor
ama yap-a-mıyor…
çınar kardeşi kesik dallarının gölgesini sunuyor “sarı saçlıya”"
Sözün bittiği yerdeyim, sustum şairem.
x adamus
11 Mayıs 2011 Çarşamba 09:52:00
Agrin- Güzel, azimli ve cesur demekmiş.
Her üç anlamıylada uyuyor şiire.
Ve her okuyanın aşağı yukarı takıldığı dize....
"Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak"...denmiş.
Burada şair Allahı kasdetmiyor bence.
Sahte tanrı Ehrimana bir srzeniş bir ilenme var.
Ve kızmakta haklı şair, belkide ehrimana kurbanların hata olduğunu biliyor.
Ki kaç agrin kurban edildi ehrimana,Düşünmek gerek.
Şiir güzel, anlatımda. Sadece söyleyebileceğim şu.
Şair kafa karıştırıcı olmamalı çünkü, şiiri şair yazar ama şiir, şairin yazdığı değil okuyanın anladığıdır. Bunuda düşünmeli şair ki her okuyanın farklı anlamlar yükleyeceği cümlelerden kaçınmalı yada şiir altına açıklama getirmeli kısaca.Her okuyan anlayabilsin diye.
Tebrik ve saygılar.
Her üç anlamıylada uyuyor şiire.
Ve her okuyanın aşağı yukarı takıldığı dize....
"Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak"...denmiş.
Burada şair Allahı kasdetmiyor bence.
Sahte tanrı Ehrimana bir srzeniş bir ilenme var.
Ve kızmakta haklı şair, belkide ehrimana kurbanların hata olduğunu biliyor.
Ki kaç agrin kurban edildi ehrimana,Düşünmek gerek.
Şiir güzel, anlatımda. Sadece söyleyebileceğim şu.
Şair kafa karıştırıcı olmamalı çünkü, şiiri şair yazar ama şiir, şairin yazdığı değil okuyanın anladığıdır. Bunuda düşünmeli şair ki her okuyanın farklı anlamlar yükleyeceği cümlelerden kaçınmalı yada şiir altına açıklama getirmeli kısaca.Her okuyan anlayabilsin diye.
Tebrik ve saygılar.
yasar_Çetinkaya
11 Mayıs 2011 Çarşamba 09:40:13
Duyarlı yüreği selamlıyorum
sevgi ve saygıyla...
sevgi ve saygıyla...
Mehtap Yıldız
11 Mayıs 2011 Çarşamba 09:32:32
"Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak"
bu mısraya çok takıldım ve manadan kasıt ne anlamkta cidden çok zorlandım
ki
Allah muhafaza bu "yaratıcı olan alemin sahiabi için kullanulmışsa şayet olamaz dedim.
şirke girer ve Allah muıhafza insan bir anda uçurumun en dibinde bulur kendini...
diğer bir açıdan, bir çok şeyi kendine tanrı edinip tapınan, kapitalist ve ideolojik kavgaların pençesinde ki zavallı aklı kıtlarıda aklımın bir ucundan çıkarmadım ve bu ifadeyi oraya bağladım kendi zihnimde...
şiir ehre şeyden önce şuurdur ve akla mantığa hitab etmek zorundadır
ve inanca elbet
yordu bu ifade zihnimi çünkü okumak insanı aynı hal üzre şekillendiriyor
güne düşmesi açısından ve şiirin içinde önemli vurgular olmasından tebrik ediyor ve hayırlı omasını diliyorum
dua ile....
bu mısraya çok takıldım ve manadan kasıt ne anlamkta cidden çok zorlandım
ki
Allah muhafaza bu "yaratıcı olan alemin sahiabi için kullanulmışsa şayet olamaz dedim.
şirke girer ve Allah muıhafza insan bir anda uçurumun en dibinde bulur kendini...
diğer bir açıdan, bir çok şeyi kendine tanrı edinip tapınan, kapitalist ve ideolojik kavgaların pençesinde ki zavallı aklı kıtlarıda aklımın bir ucundan çıkarmadım ve bu ifadeyi oraya bağladım kendi zihnimde...
şiir ehre şeyden önce şuurdur ve akla mantığa hitab etmek zorundadır
ve inanca elbet
yordu bu ifade zihnimi çünkü okumak insanı aynı hal üzre şekillendiriyor
güne düşmesi açısından ve şiirin içinde önemli vurgular olmasından tebrik ediyor ve hayırlı omasını diliyorum
dua ile....
Mert YİĞİTCAN
11 Mayıs 2011 Çarşamba 03:07:11
Ülkemiz ve diğer bir çok coğrafyalarda geçmişte yaşanmış, bu gün yaşanmakta ve yarınlarda da yaşanacak olan nice nice acılar var..Nedenleri çok farklı olsa da, sevgisiz insan yüreklerinden , daha fazlasını beklemek zor... Tüm dertlerin çözümü sevgide dir ... Ayırımsız tüm insanları , canlıları ve doğayı sevebilmekte dir...Nesiller , bu sevgiyle yoğrularak büyütülmedikçe, bireysel ya da belirli toplulukların haklarına ya da uğradığı haksızlıklara odaklı bir eğitim ile yönlendirildikçe, mutluluk yakalanamayacak...
Güzel , akıcı dizelerdi şair arkadaşım...
Yüce allahın yaratmış olduğu bir tek atomun ya da molekülün bile izahını yapabilmekten acız, kendi bedeninin gizemlerini çözememiş bir insanın, yaradılış gayesi ve yaradanın hakkında fikirler öne sürmesi ne kadar akılcı olabilir? Daha kendini bilmekten aciz durumdaki insan, bilinmezlikleri de işlemeli yine de şiirlerinde, ancak, bir filozofun dediği gibi " benim bütün bildiğim , hiç bir şey bilmediğim dir " sözünü de akıldan çıkarmadan ...
Güzel şiiriniz için kutluyorum şair arkadaşım...Saygı ve sevgiyle kalın.
mertyigitcan tarafından 5/11/2011 3:10:25 AM zamanında düzenlenmiştir.
Güzel , akıcı dizelerdi şair arkadaşım...
Yüce allahın yaratmış olduğu bir tek atomun ya da molekülün bile izahını yapabilmekten acız, kendi bedeninin gizemlerini çözememiş bir insanın, yaradılış gayesi ve yaradanın hakkında fikirler öne sürmesi ne kadar akılcı olabilir? Daha kendini bilmekten aciz durumdaki insan, bilinmezlikleri de işlemeli yine de şiirlerinde, ancak, bir filozofun dediği gibi " benim bütün bildiğim , hiç bir şey bilmediğim dir " sözünü de akıldan çıkarmadan ...
Güzel şiiriniz için kutluyorum şair arkadaşım...Saygı ve sevgiyle kalın.
mertyigitcan tarafından 5/11/2011 3:10:25 AM zamanında düzenlenmiştir.
mordağlarınkaçağı
11 Mayıs 2011 Çarşamba 00:58:56
Agrin
saçı acılarla örülü çocuk
bir gün ılık bahar rüzgarlarına ilişecek ellerin
güzel güneşli günlerde yüzüne süreceksin / bekle...
saygılar güzelliğe.
saçı acılarla örülü çocuk
bir gün ılık bahar rüzgarlarına ilişecek ellerin
güzel güneşli günlerde yüzüne süreceksin / bekle...
saygılar güzelliğe.
Murat Elter
11 Mayıs 2011 Çarşamba 00:22:47
Allah sadece güçlüleri mi esirgiyormuş?
ilk defa duydum
galiba bir daha da duymayacağım
en azından öyle umud ediyorum.
"Sadece güçlüleri esirgeyen bir tanrıya adak olarak" bu kısım hiç hoş değil..
vebali çok ağır olabilecek bir tabir . umarım düzeltilir.
geriye kalan dev bir şiirdi.
esika tarafından 5/11/2011 12:47:41 AM zamanında düzenlenmiştir.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.5.2011 19:32:47
Okunma Sayısı
: 2516
Yorum
: 17 yorum
Beğeni
: 8 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
tebrik ederim...