ÖLÜM ŞİİRİ
Köpüren dalgalar yürek sahilimde ard arda patladığında
Yerle yeksan olurken yaptığım camdan kuleler Ben ölürken sana Ben ölürsem Sana üzerine kokum sinmiş çocukluk hırkam kalsın Kurşuni bir günde yada ulu orta zifir gecede En girift bilmecelerin en içerisinde Ben ölürken sana Ben ölürsem Sana sırtımdan hiç çıkartmadığım ilk parkam kalsın Adına şehirler kurmak isterdim gözümün değdiği her yere Oysa sadece efkarlı şiirler yazabildim Ben ölürken sana Ben ölürsem Sana hiç kullanmadığım boş tabakam kalsın Daha Hayyam dan şiirler okuyacaktım sana badı saba ile Kaf dağına götürecektim gözlerini Ben ölürken sana Ben ölürsem Şiirlerimi terennüm eden efsunlu bir makam kalsın Haziranın en tarifsiz sıcağında efkarın kucağında Bilerek isteyerek taammüden Ben ölürken sana Ben ölürsem Sana takvimlerden onsekiz rakam kalsın Muhammed Mehmet GÜL |
Kaf dağına götürecektim gözlerini
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Şiirlerimi terennüm eden efsunlu bir makam kalsın
kalemin dert görmesin çok harika bir şiir olmuş...