Sokaklar yürür bu kez ,Caddeler karışır Üsküdar bırakır güzelliğini Kız kulesinde iki damla yaş birikir Sahiller dalgalara yer verir Kesilir rüzgârın nefesi Ve hayat bulur öldürülen tüm efsaneler İstanbul hayat bulur Ben sevdim ya İstanbul hayat olur...
Bülbül sevdasından düşer yere Arşın sıcaklığı üşütür gülün yüreğini Sevene zahmet damlatır ya bu belde Sar beni İstanbul
Sar ki bir sen kaldın elde Hüküm giymişken senin suçundan Sayamadım sensiz günlerimi Adına zaman denmiş sarılan yaraların
Söyle İstanbul Hangi zamana bıraktın parçalanmış yüreğimi?... Bir yağmur tanesi çizer gözlerimi Sıyrılırım hasretin kucağından Odamda asılı hayâllerim O gül işte o gül kapımı çalar Haberi yok solacağından Bilemez ki bu yürek eksik,bu yürek yarım Güneş hiç doğmadı ki korksun batacağından,Güneşimdi işte İstanbul,güneşimdin sen İstabul`dur gözlerinde doğan
Özlemdir içimi yakıp kavuran Gözlerin İstanbul Belkide seni sevmem bundan...Bir kelepçe İstabul`a Bir kelepçe sana
Ayrılmayın birbirinizden Arkanızda bir bakış kalsın sadece O bakış ki arkanıza döndüğünüzde sendeleten O bakış ki yolunuzu bir eyleyen İstanbul ve sen... İstanbul`da sen... Gözlerinde esen rüzgârda dağıldı parçalarım Çözdün düş bağımı
Savruluşum sanadır Doğuşumdur gün batımı Bir bak ki İstanbul`da gün doğar Bakışlarımda sen İstanbul`da gün batar
İçinde ben Ve en tepede bir çocuk ağlar Yüreğinde yine ben ah be istanbul diyen güzel yazıtınız can-ı gönülden tebrik ederim sevgili şairem.Sevgiyle kalın hoş kalasınız