......ACILARIMDAKİ YALNIZLIĞIMA .........
Gül kokarken göğüs kafesim,
Beyaz kefenlere bürünmüş bedenime, Kanlar damlıyordu gözlerimden ,,,,,,,, Oysa herkesin sevdası kırmızıya açardı Herkesin bir kağıttan gemisi yüzerdi umutlarında, Bir kuş uçardı mutluluktan yana, Bir yunus bağırırdı okyanuslarda, Sararmazdı kimsenin gözleri ağlamaktan, Siyahlaşmazdı saçlar, uzarken açlık kokan geceye, Bir ben daha doğardı uykusuz gecelerden, Uykularda yazardım duvarlara hasretimi, Eteklerimden kuşlar havalanırdı, Bulutlarda gezinirdim, melek kanatlarıyla Endamlı bir kadın olurdum, Bir göz yaşımda binlerce evlat doğuran Gün doğardı hasret dolu sabahlara, Ben kovalanırdım rüyalarımdam, Keskin bir bıçak gibi olurdu yaşanmışlıklar, Sancılarım başlar, hüsranlara boğulurdum, Ruhum ölürken, bedenim yeni bir güne başlar, Yalnızlıklarım başıma kara yazmalar bağlar, Bedenim can çekişir ruhsuzluktan, Yeni bur umuda tutunmak için sancılarım başlar, Bir anne hıçkırığında yeniden doğursa ya beni, Çekse ya doğmamış evlat sancılarını, Sahipsiz kalmış ruhum terk eder bedenimi, Son kez toprağa düşer canım, Gül yapraklarını kanat yapmış bir melek konar Avuçlarıma, Hıçkırıklarımda içimdeki annem ağlar, BENİ YALNIZ BIRAKAN ANNEME |